همه چیز سیاهه !

 

برای خوندن شعر به ادامه مطلب برید . . .

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  

 هی چه فاز سنگینی 

همه چی سفید سیاهه چیزی رنگی نی 

بازم منو یه جسم لش و بی حال 

دوباره رنگ پوسته شده گچ دیوار 

وای انقد کشیدم که نمیگیره خندم 

با چشما قفلم به این اتیش رو فندک 

یه اتاق تاریک با بوی دوده گاهی 

چه بخت گندی داری تو با جیب خالی 

نگو که هستی رنگ مشابه 

من یه عمره رو صورتم خنده اجاقه 

من مردم پسر یه عقدم که سر 

تا پای مسیرو همیشه خوردم به سنگ 

اگه که مردم حلال کنینم 

آره تا حالا ساختم ولی الان بریدم 

از خودم از همه از میز محکمه 

از فکر به فرداها که روی مغزمه 

من مردم یا زندم ؟ دقیق نمیدونم 

یه زمین خورده خاکی از دنیا به دورم 

بیخی زندگی شدم که پُر پیچ و خمه 

رسیدم تهش کشیدم بیرون کل زیرو بمش 

اُنقد بالاام که نمیتونم حرفی بزنم 

اُینقد میکشم تا بمیرمو دل نمیکنم 

گوشت نشد به تنم اونکه تا حالا خوردم 

باختم هموناییم که تا حالا بردم 

ببین قانونشه فرصتاتو پشت سر میزاری 

اون وقتی که تو رویاهات داری چشماتو میمالی 

ولش کن بابا بزار یه بارم دنیا ببره 

قبل اینکه یکی ... بزنه 

حسرت جفت پاهام واسه صاف واستادن 

ببین چیه با وجدان خودم داستان دارم 

این رسمه روزگاره مثل تنه ماره 

میپیچه دورتو دستتو و زندگیت ادامه داره