منفور

فرشته خدا آمد،

مرا از بسترم ربود

و مرا بالا برد آنقدر بالا که

ما در فواصل بین ذرات هوا حرکت کردیم

و او مرا به مزارعی وسیع از غرب میانه خودمان برد

ناله های سرنوشتی تهدید کننده

از میان خاک برخاستند

یک هزار بلکه یک میلیون صدای پر از ترس

آنگاه وحشت مرا فرا گرفت

من التماس کردم : « فرشته خدا این فریادهای درد و رنج چیستند؟ »

و فرشته به من گفت :

« این ناله هویج هاست ناله هویج ها »

می بینی کشیش مینارد

فردا روز دُرو است و برای آنها روز قتل عام.

و من از خواب پریدم

خیس عرق چون اشک ِ

یک میلیون برادر وحشت زده و فریاد کشیدم

« اکنون به من گوش کن من نور را دیده ام!

آنان آگاهند، زنده اند ، روح دارند !

لعنت به تو!

بگذار خرگوش ها عینک بزنند!

برادران مان را نجات بده! »

آیا می توانم آمینی باشم؟

شکری بشنوم ؟

مسیحا متشکرم

زندگی تغذیه می کند با زندگی تغریه می کند با زندگی تغذیه می کند با . . .

این ضرورت است

در روشنایی روز بود که درون گودالت بیدار شدی

سپس به آسمان بالای سرت نگاه کردی

که آن تو را آبی کرد

تو همچنان خنجرت را همراه داشتی

آنگاه که برخاستی لباست پر از چرک و کثافت بود

دستانت چسبناک بودند

تو با علف هایت آنها را تمیز کردی

آنگاه رنگ تو سبز بود

خدایا چرا همیشه باید همه چیز

این گونه متغیر باشد

هنوز هیچ نشده دوباره داشتی عصبی می شدی

سرت آسیب دیده و هنگامی که برخاستی تیرکشید

سرت تقریبا خالی بود

همیشه وقتی این گونه بیدار می شدی تو را آزار می داد

تو از درون گودال به سوی راه روشنی ات بیرون خزیدی

و شروع به راه رفتن کردی

منتظری تا آرامش ذهنت باز گردد

می توانی آن دور ماشینی را که پایین جاده پارک شده ببینی

و به طرفش راه افتادی

اگر تو فکر کردی که « خدا پدر ماست

پس شیطان باید عموزاده ما باشد »

چرا کس دیگری این چیزهای مهم را نفهمید؟

به ماشین رسیدی و همه درهایش را امتحان کردی

همه قفل بودند

ماشین قرمز نو بود

یک کیف چرمی دوربین گرانقیمت روی صندلی ماشین بود

بیرون زمین تو

تو می توانستی دو تا آدم کوچولو را که کنار نرده زمینت راه می رفتند ببینی !

به طرف آنها راه افتادی

حالا رنگ تو قرمز بود و البته

آن آدم کوچولوهای آنجا هم مال تو بودند.

---

Disgustipated

And the angel of the lord came unto me,

snatching me up from my place of slumber.

And took me on high, and higher still until

we moved to the spaces betwixt the air itself.

And he brought me into a vast farmlands of our own midwest.

And as we descended, cries of impending doom rose from the soil.

One thousand, nay a million voices full of fear.

And terror possesed me then.

And I begged,  "Angel of the Lord, what are these tortured screams?"

And the angel said unto me,

"These are the cries of the carrots, the cries of the carrots!

You see, Reverend Maynard,

tomorrow is harvest day and to them it is the holocaust."

And I sprang from my slumber

drenched in sweat like the tears of

one million terrified brothers and roared,

"Hear me now, I have seen the light!

They have a consciousness, they have a life, they have a soul!

Damn you!

Let the rabbits wear glasses!

Save our brothers!"

Can I get an amen?

Can I get a hallelujah?

Thank you Jesus.

Life feeds on life feeds on life feeds on life feeds on . . .

This is necessary.

It was daylight when you woke up in your ditch.

You looked up at your sky then.

That made blue be your color.

You had your knife there with you too.

When you stood up there was goo all over your clothes.

Your hands were sticky.

You wiped them on your grass,

so now your color was green.

Oh Lord, why did everything always

have to keep changing like this.

You were already getting nervous again.

Your head hurt and it rang when you stood up.

Your head was almost empty.

It always hurt you when you woke up like this.

You crawled up out of your ditch onto your gravel road and began to walk,

waiting for the rest of your mind to come back to you.

You can see the car parked far down the road

and you walked toward it.

"If God is our Father," you thought, "

then Satan must be our cousin.

" Why didn't anyone else understand these important things?

You got to your car and tried all the doors.

They were locked.

It was a red car and it was new.

There was an expensive leather camera case laying on the seat.

Out across your field,

you could see two tiny people walking by your woods.

You began to walk towards them.

Now red was your color and, of course, those little people out there were yours too

---

Tool

---